Ali Ertürk

Uzun ve zorlu bir projenin sonuna gelindiğinde hissedilen rahatlama ve başarma duygusu paha biçilmezdir. Ekip üyeleri belki bir sonraki göreve odaklanmak veya sadece derin bir nefes almak ister. Proje yöneticisi raporları tamamlar, paydaşlara son sunumları yapar ve proje resmi olarak kapanır. Ancak, proje yönetiminin en değerli aşamalarından biri, genellikle tam da bu noktada, yani her şey bitti sanıldığında başlar: Geçmişe dönüp bakmak, değerlendirme yapmak ve ders çıkarmak… Proje tamamlandığında kutlamayı ve rahatlamayı hak etmiş olsak da bir sonraki projeye aceleyle atlamadan önce durup düşünmek hem bireysel hem de organizasyonel gelişim için kritik bir öneme sahiptir. Çünkü her projeden ders çıkarılmalıdır. Sadece başarı hikayelerinden değil, hatta belki daha da önemlisi, yaşanan zorluklardan, yapılan hatalardan ve karşılaşılan beklenmedik durumlardan öğrenilecek çok şey vardır. Proje tamamlandığında, neyin işe yarayıp neyin yaramadığını dürüstçe değerlendirmek, hataları sahiplen...

Varoluş, bir başlangıç ve son arasında salınan bir sarkaç gibidir.  Doğanın döngüsünde her bahar, yeni bir başlangıcın müjdecisidir; her kış ise, bir dönemin kapanışını ve dinlenmeyi simgeler. Tıpkı doğanın bu döngüsü gibi, insan hayatı da bir dizi başlangıç ve bitişle örülmüştür. Her yeni gün, yeni bir başlangıçtır; her veda ise, bir dönemin kapanışıdır. İşte proje de, bu varoluş döngüsünün bir yansımasıdır; bir düşten gerçeğe dönüşen, bir başlangıçtan sonsuzluğa uzanan, efsunlu bir serüvendir. Proje, bir ressamın boş tuvaline ilk fırça darbesini vurması gibidir. Henüz şekillenmemiş bir düşünce, bir hayal, bir arzudur. Ama o ilk adım, o ilk dokunuş, sonsuz olasılıkların kapısını aralar. Ressamın fırçasından damlayan her renk, tuvalde yeni bir anlam kazanır, yeni bir hikaye anlatır. Tıpkı ressamın tuvali gibi, proje de başlangıçta boş bir sayfadır. Ama o ilk adımla birlikte, proje de hayat bulmaya, renklenmeye ve anlam kazanmaya başlar. Proje, bir müzisyenin notalara can vermesi gi...